Het Harener Weekblad kondigde in april aan dat er langs het spoor in Haren ‘voorzieningen getroffen worden om de geluidsoverlast door het treinverkeer te verminderen.’
Bewoners langs het spoor zullen enthousiast op dit bericht gereageerd hebben, maar baalden enorm de afgelopen weken, omdat dit nogal wat geluidsoverlast met zich meebracht.
Ik roep zelf altijd dat ik in een rustig buurtje woon. De geluiden die ik hoor, zijn meestal de gewone buurtgeluiden: autoverkeer, spelende kinderen, een piano of stofzuiger bij de buren, een blaffende hond of de vogeltjes. Of een geluid irritant is, is nogal persoonsafhankelijk.
Als één van mijn buren overdag zijn verzameling schlagermuziek opzet met de tuindeur open, dan zal hij dat zelf waarschijnlijk ontzettend gezellig vinden, maar ik erger me er, zittend in de tuin met een boek, rot aan. Doe nou gewoon de deur dicht of zet je koptelefoon op, dan is er niets aan de hand, denk ik dan. Wanneer ze op de voetbalvelden bij de Scharlakenlaan, een kilometer van mijn huis, een toernooi spelen en via luidsprekers de volgende wedstrijden aankondigen, dan kan ik dat in mijn tuin vaak letterlijk verstaan. Trilt mijn huiskamerraam bijna uit de sponning, dan is er tien tegen één een feestje in buurthuis De Mellenshorst, 300 meter verderop. En als het nou nog aardige muziek is, maar ik hoor vooral de dreun.
‘s Avonds hoor ik weinig van buiten, omdat bij mij vaak de tv aanstaat. Ook de nachtelijke uren zijn rustig. Met het slaapkamerraam op een kiertje zijn de auto’s op de Dr. Ebelsweg goed te horen, maar het zijn er niet veel en op een loeiende motorrijder na heb ik daar weinig last van. Van buren die bij warm weer nog tot heel laat in de tuin zitten en die ik letterlijk kan verstaan, word ik iebelig. En als deze mensen uitgebreid afscheid nemen van hun visite die vervolgens toeterend wegrijdt, dan lig ik mezelf op te vreten van ergernis.
De afgelopen weken werd ik me bewust van een heel nieuw buurtgeluid: dat van een balkende ezel. Het beest, of misschien zijn het er wel meer, maakt een hoop herrie, maar ik hou er wel van. Het is me een genoegen om ook het platteland als buur te hebben.
